And I'm screwing the Wednesday/Saturday posting schedule. Basta twice a week. Hindi ko mapanagutan eh.
Two weeks din akong hindi nakapag-update dahil, well, palagi kong pipiliin unahin ang pagiging guro ko. At dahil nagpatung-patung-patong ang mga kailangan kong gawin sa school--pag-compute ng grades, pag-aayos ng activities at thingamajigs para sa arts and culture month, everyday lessons-- eto, ngayon lang ulit nakapag-post. (As if naman may regular readers itu, haha.)
Anyhoo, busy ang Valentine's day ko dahil sa wedding ni G, isa sa college friends ko (11 kami lahat, 10 girls and a boy). Kaming mga single ladies, part ng entourage. Yung may mga hubby na, pumunta na lang as guests.
Iyon na yata ang pinaka-stressful na wedding na napuntahan ko. Dahil: Una, late kami sa call time na 11am. 1pm na kami dumating sa hotel. On time ako sa meeting place namin na mall somewhere in Pasay, yung mga imi-meet ko yung late. Hmmp. Pinagalitan kami syempre ng bride, at medyo pilit yung ngiti sa amin ng hair and make-up people dahil pa-late nga kami. Nakakahiya talaga.
Second, katulad nga ng nasabi ko na sa isa sa mga blog post ko dito, kulay PULA yung gown namin. PULANG GOWN. On a valentine's day. Tapos may pulang bulaklak pa na naka-pin sa hair namin. Aysos.
Thirdly, nung reception na at ipapakilala na kaming part ng entourage, ang entrance namin ay kailangan naming magsayaw ng ka-partner ko. Siya, pwedeng dancer at inaral yung 'Gangnam style'. Ako, isang nagha-hyperventilate na tree stump. Potah.
Ayun. Pag-uwi ko ng bahay, plastado ako. Pagod na pagod na pagod ang feeling ko. Iyon na talaga ang most stressful wedding I've ever attended. Buti pa yung friendships namin na mga guest, pinagtatawanan lang kami. Cute pa yung souvenir nila:
In-edit ko na lang yung sa bridal gown na sticker, dapat mukha at pangalan nina G at C yung nasa gilid.
Speaking of the bride and groom, sobrang madaming pinagdaanan yung dalawang yun. Dahil yung friend ko na si G, nagsimula siya as the 'Other Woman'. May long-time girlfriend noon si C, at pinagsabay sila (kaya for the longest time, hindi kami boto dun kay C, but, well. Mahal siya ng friend namin eh).
Hindi bumitaw si G, hanggang siya yung piliin ni C. At ayun nga, after of a few years of living together, nagpakasal na rin sila.
Good for them, 'no?
Habang pauwi, chikahan galore kami shempre na single ladies. Dalawa pa kaming natitirang NBSB sa tropa namin. Ako, at si E. Si E, may nagbigay daw na chocolates at bouquet sa kanya nung Friday. Natawa ako. Ako kasi, eto ang nakuha ko--
--handmade cards, cupcake, at plastic na roses mula sa mga estudyante ko. Thankful for these, of course. Who receives handmade cards nowadays? Pero.. wala lang... Napapaisip kasi ako...
Ikasal pa kaya ako sa lifetime na 'to?
