I love vintage
stuff -- siguro dahil kinu-consider ko ang sarili ko na 'old soul'-- basta may
kakaibang pang-akit sa akin ang mga lumang bagay at lugar. And because I can't
shut up *hyperlink* about Vigan, here's the kwento of how I spent my Day
2:
Breakfast at Plaza Burgos
After I've checked-out at Arcellana's around 7:30am, I asked the tryk driver to bring me to Plaza Burgos. Sa mga karinderyang kabilang kalye lang ng McDo at iba pang fast food chain ako nag-almusal. Sa halagang kwarenta pesos, may goto na 'ko (may giniling, lamang loob, at kalahating itlog) at isang bote ng mineral na dinala ko rin hanggang Baluarte. Sulit na sulit.
St. Paul Cathedral
Ito ang default homebase ko sa city proper. Hindi ko alam kung kasalanan bang gawing tambayan ang simbahan, pero mas gusto ko kasi dun kesa sa park. Sa simbahan, pwede kang tumulala sa altar na walang papansin sa 'yo. Sa ibang lugar kasi, kapag napupunta ako sa tulala zone, minsan hindi ko napapansin na may mga tao na pala ako na natitingnan, na akala nila sila yung tinititigan ko, which would eventually lead to very awkward moment. Isa pa, ang ganda ng katedral nila. Favorite ko ang mga katedral na may mga pulpito-- nai-imagine ko ang mga matatabang prayle na nagmimisa sa mga Pilipino tungkol sa mga demonyo, pagbibigay ng abuloy sa simbahan, at ang pagiging makasalanan ng mga indio. Heh.
Baluarte
Isa sa mga bonding time ng pamilya namin ang manood ng National Geographic Channel, NatGeoWild, at Animal Planet. Athough tatay ko talaga ang may trip sa anumang may kinalaman sa kahayupan (ang trip naman ng nanay ko eh Philippine showbiz at mga halaman), nahawa na rin naman kaming magkapatid sa kanila.
Kaya ganun na lang ang kagustuhan kong ipa-assassinate si Chavit Singson dahil sa African Safari exhibit niya sa Baluarte. Dahil balewala ang mga buhay na hayop niyang dun kung nagbabayad naman siya para pumatay ng marami sa kalahi nila. Like a FREAKING AFRICAN ELEPHANT. O yung rhinoceros na pinaka-mahal daw sa lahat ng hayop na naka-display dun, sabi ng tour guide na nakausap ko. Hindi ko matingnan ng derecho yung balat ng tiger na nakaladlad sa gilid na parang wala lang. Na parang hindi balat ng isang almost near to extinction na animal ang naka-display doon.
Kaya tuloy habang tinitingnan ko sa mata yung mga pugot na ulo ng mga hayop na naka-display sa exhibit, sinasabi ko sa kanila (sa isip ko lang naman), "'Wag ka mag-alala, sigurado namang pupunta sa hell yung gumawa sa 'yo niyan."
And with that, Baluarte became my most hated place in Vigan.
Hidden Garden
It started daw as a private property, hanggang sa i-develop na rin as a tourist spot. My mother would've loved it there, and would surely fawn over the bonsais and the flowering plants. Ako, sakto lang naman. Ni-recommend ni Rizelle (Bell tower tour guide ng Day 1) na kumain sa Hidden Garden dahil masarap daw pagkain dun, kaso hindi kasi ako masyadong comfortable sa restaurant na andun... masyadong.. sosyal. At hindi solo traveler friendly ang nasa menu nila. Kaya balik tuloy ako sa city proper para mag-lunch.
Lunch at Cafe Leona was uneventful. Good for 2-3 persons yung ulam na pininyahang manok ('pineapple chicken' sa kanilang menu) , at dagdag ang banana shake na inorder ko, paid for whopping 300 pesos for that lunch. Buti na lang masarap yung shake, at medyo homey yung lugar kaya.. pinikitan ko na lang yung presyo. Pina-take out ko yung tirang ulam ko, and gave it to the old man selling candles in front of St. Paul Cathedral.
Crisologo Museum
Criosologo Museum felt cramped-- ito raw ang dating bahay ng governor ng Ilocos Sur, and I guess sa family din nila nakapangalan ang famed Calle Crisologo of Vigan. Medyo mas malaki kesa sa Syquia Mansion, the Crisologo Mansion had girls' bedroom, boys' bedroom, and master's bedroom. Cool din yung mga sinaunang kitchenware at CR nila. The labels all around the place just kills the old age feel of the place. Para sa 'kin lang naman.
The Fast Food Chains
Nakakatuwa yung itsura ng mga kilalang fast food chain and restaurants sa Manila. Yung branch nila kasi sa Vigan, talagang sinusunod nila sa theme ng city na old and vintage. Cool lang.
Lumipas ang ikalawang hapon ko sa Vigan sa pamimili ng pasalubong sa Calle
Crisologo, pagsisimba sa katedral, at pagkain sa Mang Inasal branch along Calle
Crisologo.
Kaya lang, sakto sa pagtapos ko ng pagkain ang pag-ulan ng malakas sa buong city proper. Napasilong tuloy lahat sa gilid-gilid na bubungan. May dala naman akong payong, pero yung ulan eh yung tipong kahit may payong ka eh mababasa ka rin, kaya kagaya ng iba, pinili ko na lang na hintayin na medyo tumila yung ulan. Besides, ang ganda pala talaga ng Calle Crisologo kapag gabi. Laging umaga o hapon ako nagagawi dun, at iyon ang unang beses na nakita ko siya nang madilim. Ang ganda ng malamlam na ilaw, at ang repleksyon nila sa basang kalsada. Internally, I was giggling in sheer delight (peram ng linya, Sir Ely). Ang ganda-ganda-ganda, almost even magical, ng Calle Crisologo pagkatapos umulan.
Dancing Fountain Show
Mula Calle Crisologo, nilakad ko na lang papuntang Plaza Salcedo kung saan nandun yung Dancing Fountain. Halos kasisimula lang din ng show pagdating ko, and I would know kasi dun sa nakahiwalay na leveled part ng fountain, biglang umilaw yung sahig, at napa-backward step ako ng maalala na nung umaga, napansin ko nga pala yung mga butas na 'yon. Sumirit nga yung tubig sa mga butas, and otehr tourists weren't as lucky-- nabasa sila ng buong giliw nung tuluyan nang nagpalabas ng tubig yung little fountain. Wala na lang silang nagawa kundi sumigaw, tumakbo... at magpayong.
Going Home
Nagpa-advance ticket ako nung hapon sa Partas for their 8:30 bus bound to Pasay, na umalis around 10:30pm na rin. Silently said goodbye to vintage Vigan and its very accomodating people, as I settled on the window seat of the cold, cold bus back to Manila.
...And apologies for the long post. Here's a staring llama-- er, deer for you, dear!
Breakfast at Plaza Burgos
After I've checked-out at Arcellana's around 7:30am, I asked the tryk driver to bring me to Plaza Burgos. Sa mga karinderyang kabilang kalye lang ng McDo at iba pang fast food chain ako nag-almusal. Sa halagang kwarenta pesos, may goto na 'ko (may giniling, lamang loob, at kalahating itlog) at isang bote ng mineral na dinala ko rin hanggang Baluarte. Sulit na sulit.
 |
| view from my breakfast table |
St. Paul Cathedral
Ito ang default homebase ko sa city proper. Hindi ko alam kung kasalanan bang gawing tambayan ang simbahan, pero mas gusto ko kasi dun kesa sa park. Sa simbahan, pwede kang tumulala sa altar na walang papansin sa 'yo. Sa ibang lugar kasi, kapag napupunta ako sa tulala zone, minsan hindi ko napapansin na may mga tao na pala ako na natitingnan, na akala nila sila yung tinititigan ko, which would eventually lead to very awkward moment. Isa pa, ang ganda ng katedral nila. Favorite ko ang mga katedral na may mga pulpito-- nai-imagine ko ang mga matatabang prayle na nagmimisa sa mga Pilipino tungkol sa mga demonyo, pagbibigay ng abuloy sa simbahan, at ang pagiging makasalanan ng mga indio. Heh.
Baluarte
Isa sa mga bonding time ng pamilya namin ang manood ng National Geographic Channel, NatGeoWild, at Animal Planet. Athough tatay ko talaga ang may trip sa anumang may kinalaman sa kahayupan (ang trip naman ng nanay ko eh Philippine showbiz at mga halaman), nahawa na rin naman kaming magkapatid sa kanila.
Kaya ganun na lang ang kagustuhan kong ipa-assassinate si Chavit Singson dahil sa African Safari exhibit niya sa Baluarte. Dahil balewala ang mga buhay na hayop niyang dun kung nagbabayad naman siya para pumatay ng marami sa kalahi nila. Like a FREAKING AFRICAN ELEPHANT. O yung rhinoceros na pinaka-mahal daw sa lahat ng hayop na naka-display dun, sabi ng tour guide na nakausap ko. Hindi ko matingnan ng derecho yung balat ng tiger na nakaladlad sa gilid na parang wala lang. Na parang hindi balat ng isang almost near to extinction na animal ang naka-display doon.
 |
| pumbaaaaaaa *sobs* |
Kaya tuloy habang tinitingnan ko sa mata yung mga pugot na ulo ng mga hayop na naka-display sa exhibit, sinasabi ko sa kanila (sa isip ko lang naman), "'Wag ka mag-alala, sigurado namang pupunta sa hell yung gumawa sa 'yo niyan."
And with that, Baluarte became my most hated place in Vigan.
Hidden Garden
It started daw as a private property, hanggang sa i-develop na rin as a tourist spot. My mother would've loved it there, and would surely fawn over the bonsais and the flowering plants. Ako, sakto lang naman. Ni-recommend ni Rizelle (Bell tower tour guide ng Day 1) na kumain sa Hidden Garden dahil masarap daw pagkain dun, kaso hindi kasi ako masyadong comfortable sa restaurant na andun... masyadong.. sosyal. At hindi solo traveler friendly ang nasa menu nila. Kaya balik tuloy ako sa city proper para mag-lunch.
Lunch at Cafe Leona was uneventful. Good for 2-3 persons yung ulam na pininyahang manok ('pineapple chicken' sa kanilang menu) , at dagdag ang banana shake na inorder ko, paid for whopping 300 pesos for that lunch. Buti na lang masarap yung shake, at medyo homey yung lugar kaya.. pinikitan ko na lang yung presyo. Pina-take out ko yung tirang ulam ko, and gave it to the old man selling candles in front of St. Paul Cathedral.
Crisologo Museum
Criosologo Museum felt cramped-- ito raw ang dating bahay ng governor ng Ilocos Sur, and I guess sa family din nila nakapangalan ang famed Calle Crisologo of Vigan. Medyo mas malaki kesa sa Syquia Mansion, the Crisologo Mansion had girls' bedroom, boys' bedroom, and master's bedroom. Cool din yung mga sinaunang kitchenware at CR nila. The labels all around the place just kills the old age feel of the place. Para sa 'kin lang naman.
The Fast Food Chains
Nakakatuwa yung itsura ng mga kilalang fast food chain and restaurants sa Manila. Yung branch nila kasi sa Vigan, talagang sinusunod nila sa theme ng city na old and vintage. Cool lang.
 |
| exterior, Max's Vigan |
 |
| interior, Jollibee Vigan |
 |
| exterior, Mang Inasal Vigan |
Calle Crisologo after the rain
Kaya lang, sakto sa pagtapos ko ng pagkain ang pag-ulan ng malakas sa buong city proper. Napasilong tuloy lahat sa gilid-gilid na bubungan. May dala naman akong payong, pero yung ulan eh yung tipong kahit may payong ka eh mababasa ka rin, kaya kagaya ng iba, pinili ko na lang na hintayin na medyo tumila yung ulan. Besides, ang ganda pala talaga ng Calle Crisologo kapag gabi. Laging umaga o hapon ako nagagawi dun, at iyon ang unang beses na nakita ko siya nang madilim. Ang ganda ng malamlam na ilaw, at ang repleksyon nila sa basang kalsada. Internally, I was giggling in sheer delight (peram ng linya, Sir Ely). Ang ganda-ganda-ganda, almost even magical, ng Calle Crisologo pagkatapos umulan.
Dancing Fountain Show
Mula Calle Crisologo, nilakad ko na lang papuntang Plaza Salcedo kung saan nandun yung Dancing Fountain. Halos kasisimula lang din ng show pagdating ko, and I would know kasi dun sa nakahiwalay na leveled part ng fountain, biglang umilaw yung sahig, at napa-backward step ako ng maalala na nung umaga, napansin ko nga pala yung mga butas na 'yon. Sumirit nga yung tubig sa mga butas, and otehr tourists weren't as lucky-- nabasa sila ng buong giliw nung tuluyan nang nagpalabas ng tubig yung little fountain. Wala na lang silang nagawa kundi sumigaw, tumakbo... at magpayong.
Going Home
Nagpa-advance ticket ako nung hapon sa Partas for their 8:30 bus bound to Pasay, na umalis around 10:30pm na rin. Silently said goodbye to vintage Vigan and its very accomodating people, as I settled on the window seat of the cold, cold bus back to Manila.
...And apologies for the long post. Here's a staring llama-- er, deer for you, dear!
No comments:
Post a Comment