Summer Adventure #2: Mt. Tangisan

Before May 14 of this year, never pa 'ko naka-akyat ng bundok. Isinama ko siya sa bucketlist ko wayback 2012 kasama ng pagsakay ng eroplano (done), at pagkakaron ng boypren (not yet done). Kahit kasi may college friend ako na mahilig umakyat ng bundok, tuwing paplanuhin namin na umalis, laging may emergency na nagyayari sa bahay nila: nanganak yung bilas niya, nagkasakit Papa niya, kailangan nila umuwi ng Batangas, etc. 

So when my co-teacher invited me to join an invitational climb, gorabels ako-- kahit na may introvert self is not so comfortable with the idea na may grupo kami ng mga mountaineers na sasamahan. 

Kaya ang Mt. Tangisan sa may San Jose, Tarlac ang naging kauna-unahang bundok na naakyat ako. Nakakapagod, nakakauhaw, at nakakagutom, pero worth it naman pag nasa taas na. 'Tangisan' daw yung tinawag ng mga lokal sa bundok na yun kasi kakaunti lang yung mga puno at walang masisilungan (WALANG MALALAPITA--HAHAAAAN), kaya mapapa-LUHA ka na lang.  

Halatang noob ako sa pag-akyat-- what with my cotton long sleeves, running shoes, and cap. Yung mga kasama ko ang talagang uma-outfit na pang-mountaineer. Dun ko lang na-discover na kaya pala ganito usually yung mga sumbrero na nakikita ko sa mga mountaineers eh para in all-directions protected sila mula sa araw. 

All in all, okay naman yung experience. Day hike lang kami, tapos nag-set up kami (sila, hehe) ng tent sa Tarlac Recreational Park, napasama kami sa inuman (nabanggit ko na ba dito na mataas ang tolerance ko sa alcohol?), at nakapag-kayak, football, at swimming pa kami ng mga co-teachers ko sa TRP kinabukasan. Kalahating kilo yata ang nabawas sa body fat ko ng weekend na yun.

The Tarlac mountain climbing experience in seven words: "I saw Google Map in real life."