Pero nung ipanood sa 'kin ni M yung performance ni Severo ng "Ang Huling Tula na Isusulat Ko Para Sa 'Yo", ayun, hindi na ako naka-move on sa kanya magpa-hanggang ngayon. Kahit hindi ako mahilig sa tula (dahil pakiramdam ko nililimitahan ng form nito ang mga emosyon at salita ko), naging fan ako bigla ni Severo. I bought his book, watched more of his videos, and followed him on my RSS feeder a.k.a. fake Facebook account.
Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko nang binasa paulit-ulit ang mga tula ni Severo. Pero muli't muli, bumabalik ako sa linyang ito mula sa "Ang Huling Tula..." na:
... Ayaw ko na maging mahalaga
Hindi ako salamin na matagal mo nang pag-aari
na titingnan mo lang para ipaalala sa sarili mo na maganda ka...
Napasabi talaga ako ng "Tang-ina, ang ganda nun!" noong una ko 'yang marinig, at wala akong kebs noon kahit nasa Faculty room ako. Para kasi sa 'kin, that line summed up why I just don't get into romantic relationships that easy-- ayoko kasing pumasok sa isang relasyon para lang i-feed ang narcissistic tendencies ko. Although iba yung kwento ng tula sa interpretasyon ko... pero ganun naman talaga ang art 'di ba?
P.S.
Pinahiram ko sa kapatid ko yung book. He thought this page was a free verse poem. Nagtataka daw siya kung bakit parang walang sense yung tula kahit na anong isip ang gawin niya--
...At saka na lang niya napagtanto nung nilipat niya yung page na Table of Contents pala 'yan. Hahahaha.
Hindi ko rin naman masisi yung kapatid ko (na hindi naman talaga palabasa ng mga libro to begin with; musical ang intelligence at inclination niya) kasi kakaiba naman talaga yung book design/format ng 'Habang Wala Pa Sila.' Saktong artsy na dark na ewankobadunbastaangganda.
