A Meet-up, a Party, and an Impromptu Date for Coffee

This February 14, wala akong ka-date. (What's new?) Pero, meron akong a-attend-an na kasal ng isa sa college friend, si G. Nakikini-kinita ko na na isa 'to sa mga memorable na kasal na dadaluhan ko. Kanina kasi, sinabi ni G na sa reception, kailangan daw namin sumayaw for 30 seconds ng 'Gentleman' nung partner ko. *expletive* Tapos, tapos! Ang kulay pa ng bridesmaid gown namin eh: pula. Pula. Pulaaaaa!

As if naman kaputian ako. Huhuhu. Ewan ko ba naman dun kay G kung anong trip sa buhay--

Kanina ko lang 'yang gown nakuha mula sa bride-friend ko. Nagkita-kita kami sa Glorietta 4 National Bookstore, na isinabay na rin nilang mag-asawa (kasal na rin naman sila through a civil wedding) ng pagbili ng mga anik-anik para sa wedding. As usual, nagkandaligaw-ligaw at mega-taong na naman ako kina manong guard for directions.

Anyhoo, sa may Tutuban pa 'yan pinatahi, pero never ako nagpunta dun. Nung araw kasi na dapat pupunta kami dun, was the same day that my Lola passed away. Naintindihan naman ako ni G nang mas piliin ko na umuwi ng probinsiya namin kesa magpasukat ng gown. 

At dahil hindi na niya ako masasamahan ulit sa Tutuban (at hindi ko kaya pumunta dun mag-isa, alam nila na location-challenged ako), ako na lang daw ang kumuha ng sarili kong measurement at ite-text na lang daw niya sa mananahi. Dadalhan na lang daw niya 'ko ng Youtube video. The ways of technology, daba?

Pero wala akong tiwala sa gagawin kong pagsusukat ng sarili. Yung pajama nga lang na ginawang project namin nung elementary, nanay ko gumawa eh. Hehehe.. heh.

So I just commissioned our dear school's resident mananahi, yung instructor namin sa dressmaking. Pumayag naman si Ma'am C na sukatan ako ng mga kailangang sukat para sa gown. Binigyan ko na lang siya ng brownies bilang thank you.

At yun. Ayun na nga ang kinalabasan ng aking pulang gown. Sinukat ko, okay naman. Pero mukha pa rin talaga akong mantel.

Which brings me to the second part of my busy Saturday afternoon/evening.

I attended a benefactor's Thanksgiving Party at school. Inimbita kasi ako ni Ate F, isa sa mga marketing officer ng aming NGO, na ka-close ko. Timing na rin na may Thanksgiving mass/ Final Blessing sa mga kukuha ng ALS exam, ang PINAKAMAHALAGANG EXAM sa buhay ng mga pinakamamahal naming mga estudyante. 

(Aside: Dahil non-formal school kami, hindi kami kasama sa K-12 ng gobyerno. Basta kailangan, maipasa ng mga bata namin yung ALS exam-- hundreds of multiple choice items plus a personal essay on civic/political/social issues. At MAHIRAP silang turuan magsulat ng essay. MADUGO mag-check. Az in. End aside.)

Marami sa kanila ang tinuruan ko magsulat ng essay. Kaya to show na rin my support, tas may libre pa kong dinner. Hehe. So, gorabels ako from Glorietta 4 to our school.

Naka-dress ako. Simpleng plain, gray dress lang naman na may sleeves pero above the knee. Dinaan ko lang sa accessories. Pero bongga yung reaksyon ng mga bata. Hahaha. Mula sa "Mukha kang dalaga, Ma'am," "Hindi ka na mukhang teacher, Ma'am," hanggang sa "Para kang prinsesa, Ma'am." Tinatawanan ko na lang, at binabalikan ko na lang ng: "O, bola na 'yan. Wala 'yang plus sa exam!" (Quarterly Test namin kasi next week.)

Ayun. Masaya yung gabi kasi may live band. Medyo may ilang sablay na tugtog, pero okay lang naman. Astig yung centerpiece ng table namin, very NGO-ish. Ansabeh ng origami flowers!

Anyway, naki-table ako sa mga girls. Napa-kwento pa nga ako sa kanila about sa earlier engagement ko that day, ta's pinakita ko pa yung gown. Sabi ko, kakulay ng mantel namin. (Naman!) Pero in-encourage pa ko ng mga ka-table ko, na magkahalong former/present/non-students ko. Okay lang naman daw sa akin yung kulay. Sabi pa ni A, isa sa mga pinaka-close kong student, gusto daw niya makita yung picture ko kapag suot ko na yung gown.

The party came to a close early, around 10PM nagligpitan na yung mga kids, dahil nga sa ALS exam. Nahiritan ako ni Ate F na magpa-kape. At nagpa-bully naman ako sa kanya:

That is my cute hot choco cup over there. Hihihi. 

Ako na ang nagbayad sa kape ni Ate F at tsokolate ko dahil sa ibinigay niyang dahilan: Pupunta kasi siya ng Korea this February kaya ayaw niyang gumastos. Hmmp.

Understandable naman. She's a single mom, at yung byahe na yun ay gift niya sa sarili niya. Adik kasi siya sa mga Koreanovela. At ang gusto niya ay puntahan yung mga lugar kung saan na-shoot yung mga paborito niyang shows. Ang naisip ko nun, parang yung nangyayari ngayon sa La Presa ng Baguio City dahil sa 'Forevermore' na teleserye ng ABS-CBN.

Syempre, mega-update kami ni Ate F about sa mga chismis sa aming organisasyon. Sa mga umalis, pinaalis, at aalisin pa lang. Normal at hindi perpekto yung institusyong kinabibilangan namin, at kesa ma-badtrip about it, natutunan na lang namin ni Ate F na tawanan na lang 'yun at pag-kwentuhan over coffee. 

And there goes my very-productive, social Saturday.